Przed wyjazdem na Sri Lankę w 2009 roku czytałam przewodniki turystyczne, chcąc przygotować się do wyprawy. Natknęłam się na ciekawą informację, która dotyczyła dość niespotykanego sposobu łowienia ryb, a dziś jednej z największych atrakcji turystycznych Cejlonu. Wyspa ta posiada 1340 km linii brzegowej, a więc oczywista jest tradycja łowienia ryb i innych owoców morza.

 Podziw i zarazem zdziwienie wzbudza technika takiego połowu. Otóż rybacy siedzą na długim kiju wbitym w dno oceanu. Zazwyczaj używa się kijów bambusowych. Konstrukcja ta posiada także siedzisko – deseczkę i podpórkę dla nóg. W ten sposób rybak godzinami siedzi wpatrując się w lazurową toń wody Oceanu Indyjskiego. Zupełnie jak w dziecięcej piosence: „Było morze, w morzu kołek, na tym kołku był wierzchołek, na wierzchołku siedział zając i nóżkami przebierając śpiewał tak: było morze…”  😉

Zazwyczaj łowi się w ten sposób małe rybki, ponieważ pale zatknięte są w niewielkiej odległości od brzegu.

Zdjęcia jakie zobaczyłam w National Geographic były zachwycające. Przepiękny kolor wody, sylwetki rybaków. Czasem romantyczny zachód słońca do tego. No nie było takiej opcji, bym nie zobaczyła tego na własne oczy!

Weligama, Sri Lanka 2009, fot. © Magdalena Brzezińska

Będąc na południowo-wschodnim wybrzeżu, w miejscowości Ahungalla, moja przyjaciółka Ewa i ja wspólnie z czworgiem innych Polaków wynajęliśmy busika i ruszyliśmy na południe.

Najpierw odwiedziliśmy farmę żółwi w Kosgoda, potem była przejażdżka łodzią ze szklanym dnem w Hikkaduwa. Podziwianie morskiej fauny przypłaciłam masakrycznymi mdłościami. Choroba lokomocyjna w połączeniu z bujaniem i oparami spalin nie należą do przyjemności. Na szczęście szybko doszłam do siebie, by móc podziwiać Fort w Galle, mieście na południowym wybrzeżu Sri Lanki, wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO. O tych powyższych miejscach napiszę być może w kolejnych postach.

 Następnym punktem eskapady był już wyjazd do Weligamy, na który to tak bardzo czekałam. Będąc na miejscu wypatrywaliśmy słynnych rybaków. A tu same gołe kije.

Weligama, Sri Lanka 2009, fot. © Magdalena Brzezińska

I znowu pusto? Cholera! Tyle kilometrów na nic?! Kierowca busa zaczął nas uspakajać. Na pewno rybacy będę. „Don’t worry”.

Weligama, Sri Lanka 2009, fot. © Magdalena Brzezińska

Ok. Podjechaliśmy do jakiejś chałupiny. Wysiedliśmy z busa. Są rybacy! No i zaczęło się… Targowanie o kasę za pozowanie! O matko jedyna! A więc komercja… A ja tu naiwna, myślałam, że to taka piękna tradycja. Została ustalona cena za fotografowanie od „głowy” i hajda na kije.

„Aktorzy” gotowi do połowu, Weligama, Sri Lanka 2009, fot. © Magdalena Brzezińska

Dolar rządzi światem. Czar prysł. A miała być bajka o rybaku i złotej rybce… Poniżej efekty sesji foto – ustawki:

Flagi Sri Lanki, rybak, Ocean Indyjski…ech…, fot. © Magdalena Brzezińska

Weligama, Sri Lanka 2009, fot. © Magdalena Brzezińska

Weligama, Sri Lanka 2009, fot. © Magdalena Brzezińska

 Po namyślę, wcale im się nie dziwię. Ryby na targowiskach są bardzo tanie. Ten sposób połowu no powiedzmy sobie szczerze, do najefektywniejszych nie należy. Tak więc zarobek z pozowania dla turystów jest wyższy i szybszy. Do tego i kierowca – naganiacz dostał swoją dolę. My szczęśliwi, że zdjęcia są.

Weligama, Sri Lanka 2009, fot. © Magdalena Brzezińska

Ale gdzie ten romantyzm, no gdzie???

Weligama, Sri Lanka 2009, fot. © Magdalena Brzezińska

Lazurowa woda Oceanu Indyjskiego, Sri Lanka 2009, fot. © Magdalena Brzezińska

Może Wy też mieliście podobne rozczarowania w podróży? Jeśli tak, napiszcie proszę.