Podróż Nilgiri Mountain Railway (NMR), górską kolejką wąskotorową w indyjskim Tamil Nadu  planowaliśmy z NGP już na długo przed styczniowym wyjazdem. Jest to jedna z największych atrakcji turystycznych w tym regionie. Uwielbiana przez Hindusów w każdym wieku, a szczególnie przez młodzież i jak przeczytałam przez nowożeńców (romantyzm w najczystszej postaci). Kolej została zbudowana przez Brytyjczyków w 1908 roku (budowę rozpoczęto w roku 1854). Początkowo trasa należała do Madras Railway. NMR została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i dzięki temu zachowała charakter taki, jak sprzed lat, nawet bilety wydawane na stacjach są starego typu. Kolej tę obsługują lokomotywy parowe z minionej epoki. Tor NMR wynosi jedyne 1000 mm. W związku z tym, że trasa przejazdu rozpoczyna się na wysokości 326 m n.p.m., a kończy na 2203 m n.p.m, silnik lokomotywy zaopatrzony jest w koło zębate, które pomaga wspinać się na najbardziej stromym odcinku trasy.

Linia Nilgiri Mountain Railway rozciąga się od miejscowości Ooty do Mettupalayam, miasta na drodze do Coimbatore.  Przystankami są: Udagamandalam (UAM); Lovedale (LOV); Ketti (KXT); Aruvankadu (AVK); Wellington (WEL); Coonoor (ONR);  Hillgrove (GWS); Mettupalayam (MTP).

Odległość między Mettupalayam, a Ooty to 42 kilometry. Pociąg pokonuje tę odległość w  5 godzin. Droga powrotna, z góry, to jedyne 3,5 godziny.  Prędkość  z jaką porusza się pociąg to ok. 30 km/h.  Na trasie znajduje się 250 mostów (w tym około 30 wiaduktów) oraz 16 tuneli. Pociąg pokonuje aż 200 zakrętów!

My wybraliśmy trasę 17 kilometrową z Ooty do Coonoor, czyli prawie połowę długości całego przejazdu. Dość niefrasobliwie nie sprawdziliśmy godzin odjazdu kolejki i jak nas poinformował pracownik ogrodu botanicznego następny odjazd miał być późnym popołudniem. Dla nas dużo za późno, gdyż przed nami była jeszcze długa trasa do następnego noclegu. Na wszelki wypadek podjechaliśmy na stację, by sprawdzić tę informację. Na parkingu kobieta zbierającą  opłaty krzyknęła, że za chwilę pociąg odjeżdża. Popędziliśmy jak szaleni do kasy i dosłownie w ostatniej chwili wskoczyliśmy do kolorowego wagoniku kolejki. Szczęście podczas tej podróży nie opuszczało mne ani przez chwilę 🙂

Jak się później okazało z Ooty odjeżdża pociąg do Coonoor  tylko trzy razy w ciągu dnia tj. o 09:15, 12:15 i 18.00. Jeśli ktoś z Was będzie się tam wybierał warto to sprawdzić wcześniej. Jadąc w kierunku Coonoor dobrze jest usiąść z lewej strony w stosunku do kierunku jazdy, gdyż można wtedy podziwiać wspaniałe widoki na malownicze doliny.

W naszym wagonie siedziało sporo ludzi, głównie indyjscy turyści. Miejscowi, dla których kolejka była tu codziennym środkiem lokomocji wsiadali i wysiadali na każdej stacji.

Pogoda była jak marzenie. Nie za gorąco, rześkie powietrze, po prostu cudnie! Pociąg przejeżdżał przez las bambusowy, mijał góry, z których roztaczał się zachwycający widok na doliny, rzeki, wzgórza herbaciane i inne cuda natury.

Co jakiś czas wychylałam się przez okno, by podczas zakrętów zobaczyć koniec i początek pociągu.

Koła stukały miarowo, słychać też było odgłos wydobywającej się z lokomotywy pary. Co jakiś czas kolejka wjeżdżała w tunel, robiło się kompletnie ciemno i wtedy młodzież głośno, radośnie krzyczała. Myślałam, że umrę ze śmiechu. Taki wesoły pociąg 😀

Pociąg zatrzymywał się na stacjach wyglądających też jak sprzed 100 lat. Rozbawiła mnie nazwa stacji Wellington. Nie da się ukryć, że byli tu Brytyjczycy 😀

Ostatnią stacją była miejscowość Coonoor. Jeszcze pamiątkowe zdjęcia na zakończenie i ruszyliśmy w poszukiwaniu autobusu, by przyspieszyć powrót.

Już po fakcie dowiedziałam się, że kolejka była ulubionym miejscem filmowców. Rozgrywały się tu sceny z niejednego słynnego filmu. Padłam trupem, jak okazało się, że w tym pociągu przed laty nakręcono jedną z moich ulubionych piosenek, Chaiyya Chaiyya z filmu „Dil Se”, gdzie to Shahrukh Khan z pozostałymi aktorami brawurowo tańczył na dachu pociągu. Przyznam, że jakoś odruchowo przywołałam ten teledysk w pamięci podczas jazdy. Gdybym to wcześniej wiedziała, chyba wskoczyłabym też na dach…

Chal chaiyya chaiyya chaiyya chaiyya